Tak kiedyś parzono herbatę. Oto samowar z Muzeum Regionalnego w Pińczowie [ZDJĘCIA]

Prezentowany samowar podróżny pochodzi z drugiej połowy XIX wieku i został wyprodukowany w Tule, 130 kilometrów od Moskwy. Wykonany jest z mosiądzu, cyny i drewna. Ma 26 centymetrów wysokości i 20 centymetrów szerokości. Do muzeum trafił jako dar Ryszarda Pukulskiego. Jego stan zachowania muzealnicy określają, jako dobry, choć eksponat jest niekompletny.

- Mały samowar tzw. podróżny wykonany jest z mosiądzu wewnątrz pobielany cyną. Umieszczony na kwadratowej podstawie, która posiada 4 podpory stylizowane w formie łap. Na profilowanej stopce spoczywa gruszkowaty, wybrzuszony korpus zaopatrzony w dolnej części w niekompletny kranik (brak ażurowego kurka) osadzony na pikowanej muszli. Po bokach na esowatych wspornikach para drewnianych, poziomych uchwytów. Pokrywa wypiętrzona schodkowo z dwoma otworami (wcześniej w otworach były uchwyty w formie grzybków), w zwieńczeniu ażurowa koronka do stawiania czajniczka z esencją. Na pokrywie wybity znak miejsca powstania Тула (Tuła) oraz nazwisko mistrza, który go wykonał nazwiskiem Iwan Gariłow - pisze Edyta Paw z Muzeum Regionalnego w Pińczowie.

- Samowar ma długą i bardzo ciekawą historię. W stosunkowo krótkim czasie stał się niezbędnym przedmiotem w życiu każdego Rosjanina. Uroczystość czy przyjęcie gości nie obyło się bez „cudownego podgrzewacza wody”. W stolicy czy na prowincji praktycznie każda rodzina miała samowar. Był ekonomiczny, prosty w obsłudze, zmiękczał wodę. Rosjanie wierzyli, że każdy z nich miał swoją duszę z powodu dźwięków, jakie wydawały podczas podgrzewania wody. Pierwszą fabrykę samowarów w Rosji otworzył w 1766 roku w Moskwie A. Szmakow. Ale prawdziwą rewolucję w sztuce samowarów dokonała Tuła. Od drugiej połowy XIX wieku stała się „stolicą Samowara”. W tym czasie istniało około 80 fabryk produkujących ponad 150 rodzajów „maszyn do herbaty” Proces tworzenia „cudu Tuła” jest złożony i różnorodny, na który składa się 12 technik. W produkcji panował ścisły podział pracy. Prawie nie było przypadków, w których mistrz wykonał cały samowar. Nawigator - giął blachę miedzianą, lutował ja i nadawał odpowiedni kształt. Tinker – cynował wnętrze. Tokarz - ostrzył na maszynie i polerował samowar, wykonał drewniane szyszki na pokrywki i uchwyty. Ślusarz - robił krany. Kolekcjoner - zmontował samowar ze wszystkich oddzielnych części, przylutował krany itp. Sprzątacz - czyścił samowary a fabryki montowały i wykańczały - dodaje.